Beschrijving
UV-lakken bevatten bestandelen die onder invloed van UV-straling snel uitharden.
UV-lakken kunnen op meerdere manieren (borstelen, gieten, walsen, spuiten, vacuüm coating) worden aangebracht. Daarna worden de gelakte voorwerpen op een transportband door een belichtingseenheid geleid, waarin ze aan UV-straling worden blootgesteld en de lak in enkele seconden uithardt.
Toepasbaarheid
UV-stralingshardende lakken zijn een bewezen techniek en kunnen worden toegepast voor het lakken van vlakke en driedimensionale oppervlakken, zoals fineerlagen, meubelen, vloeren, kaders of kasten. Om arbeidshygiënische redenen is het beter om een UV-lak niet handmatig te spuiten.
Als de uitharding door UV niet volledig plaatsvindt, ontstaat een kwalitatief slechte laklaag en kan er daarnaast ongewenste uittreding van schadelijke stoffen optreden. Voor een optimale droging dient:
- Het te lakken stuk geen oneffenheden te hebben;
- De minimale stralingstijd te worden vastgesteld in relatie tot de minimale stralingsintensiteit;
- De minimale stralingsintensiteit en -tijd altijd aangehouden te worden;
- Men de lampen regelmatig schoon te maken;
- De stralingsintensiteit periodiek te worden gemeten en geregistreerd.
De kras- en vlekbestendigheid bij gebruik van UV-lakken is beter dan bij gebruik van bijvoorbeeld nitrocelluloselakken.
Milieu aspecten
Er is nauwelijks of geen afval bij de meest gebruikte applicatietechnieken zoals gieten en walsen. UV-lakken zijn oplosmiddelvrij of -arm (tot 5% oplosmiddel). Daardoor vindt er geen of een zeer beperkte oplosmiddelemissie plaats bij de applicatie van UV-lakken, bijvoorbeeld 20 g/m² voor UV-watergedragen lak i.p.v. 180 g/m² bij 2-componenten PU. Vermijd direct contact met UV-hardende lakken en treft veiligheidsvoorzieningen om irritatie van de huid en/of ogen te voorkomen.
Financiële aspecten
Er zal geïnvesteerd moeten worden in een UV-belichtingseenheid.
De kosten voor UV-stralingshardende lakken komen overeen met de kosten van conventionele lakken.
Aanvullende informatie
Een variant op het UV-harden is het harden door ‘electron beaming’. Hierbij wordt een elektronenstroom gegenereerd die het mogelijk maakt dikkere lagen te harden. In tegenstelling tot lichtfotonen, die de neiging hebben om vooral geabsorbeerd te worden aan het oppervlak, kunnen elektronen doordringen in de diepte van het materiaal.
Bron: Infomil